Nocne dryfowanie
Nächtliche Verschiebungen
Nocturnal Drifts
Artysta | Künstler | artist: Arthur Kleinjan (1970);
miejsce | Ort | place: Magistrale Kunsthalle, Karl-Marx-Str. 192, Frankfurt (O)
W tej instalacji fotograficznej stajemy się współuczestnikami głębokich obserwacji artysty. Podczas gdy narrator (którego głos rozlega się w słuchawkach) prowadzi nas przez wiele pięter podziemnego cmentarza w Buenos Aires, my stoimy przed monumentalnymi błękitnawymi obrazami. Podobnie jak w słuchowisku radiowym, historia napisana przez Kleinjana zaprasza nas do obserwacji, które są impulsem do budowania osobistego wszechświata myśli. Skojarzenia i poszukiwania poetyckie zamieniają odległy monumentalny obraz w niosącą pocieszenie manifestację życia widoczną w drobnych, codziennych szczegółach tej obcej podziemnej rzeczywistości. Nieuniknioną konsekwencją tej niesamowitej architektury jest pokazanie przez artystę faktu istotnego dla obrazu w fotografii: tego mianowicie, że opiera się on na dychotomiach obecności i pamięci, rzeczywistości i reprezentacji, pozytywu i negatywu, a także samego życia i śmierci. To właśnie kruchość życia uzupełnia niebieską nieskończoność jako mały, ale silny pomarańczowy płomień.
In dieser Fotoinstallation werden wir zu Komplizen der tiefgründigen Einsichten des Künstlers. Während der Erzähler (hörbar über Kopfhörer) uns durch die verschiedenen Stockwerke eines unterirdischen Friedhofs in Buenos Aires führt, stehen wir klein vor monumentalen, bläulichen Bildern. Wie in einem Hörspiel lädt uns die von Kleinjan geschriebene Geschichte zu Beobachtungen ein, die den Anstoß zur Entfaltung eines persönlichen Gedankenuniversums geben. Assoziationen und poetische Erkundungen verwandeln das ferne, monumentale Bild in eine tröstliche Manifestation des Lebens, das in den kleinen, alltäglichen Details dieser fremden, unterirdischen Realität sichtbar wird. Die unvermeidliche Konsequenz dieser unglaublichen Architektur ist, dass der Künstler eine Tatsache aufzeigt, die für das Bild in der Fotografie wesentlich ist: nämlich dass es auf den Dichotomien von Gegenwart und Erinnerung, Realität und Repräsentation, Positiv und Negativ sowie dem Leben selbst und dem Tod beruht. Es ist die Zerbrechlichkeit des Lebens, die die blaue Unendlichkeit wie eine kleine, aber starke orangefarbene Flamme ergänzt.
In this photographic installation, we become accomplices in the artist’s profound insights. While the narrator (audible via headphones) takes us along down the multiple floors of an underground cemetery in Buenos Aires, we stand small in front of monumental, bluish images. Like in a radio play, the story, written by Kleinjan, invites us to make observations, which are an impulse for the unfolding of a personal universe of thoughts. Associations and poetic explorations turn the distant monumental image into a consoling manifestation of life visible in small quotidian details of this alien underground reality. The inevitable consequence of this incredible architecture is that the artist demonstrates a fact essential to the image in photography: namely that it is based on the dichotomies of presence and memory, reality and representation, positive and negative, and life itself and death. It is the fragility of life that complements the blue infinity as a small but strong orange flame.
Przy wsparciu | Mit freundlicher Unterstützung | supported by
