Journey Through the Past
Artysta | Künstler | artist: Patrick Huber (1959);
miejsce | Ort | place: Magistrale Kunsthalle, Karl-Marx-Str. 192, Frankfurt (O)
Tytuł mojej wystawy odsyła do długogrającej płyty Neila Younga Journey Through the Past z 1972 r. Spojrzenie wstecz, które rodzi więcej pytań niż odpowiedzi, a jednak udaje mu się przekazać ten emocjonalny kolaż dźwiękowy muzyki i prywatnych nagrań, atmosferę przebudzenia i ducha protestów lat 60. Mój czas zaczyna się właściwie dopiero w 1972 r., a mimo to udało mu się zabrać mnie emocjonalnie w swoją podróż w czasie. Muzyka równie dobrze jak literatura potrafi ożywiać wspomnienia. W wypadku pojedynczych obrazów jest to nieco trudniejsze, ale, jak wiemy, wystarczy niewielki kluczowy bodziec, aby przywołać wspomnienia głęboko ukryte w naszych umysłach. Na przykład Marcelowi Proustowi o dzieciństwie przypomniał smak magdalenek zanurzonych w herbacie, wysyłając go w ten sposób na poszukiwanie utraconego czasu. Moja podróż będzie zawierała jedynie obrazy, rysunki i wszelkiego rodzaju rzeczy związane z fotografią – szaloną mieszankę sztuki i rzeczy prywatnych.
Der Titel meiner Ausstellung zitiert die 1972 von Neil Young produzierte Langspielplatte Journey Through the Past. Ein Blick zurück, der mehr Fragen aufwirft als Antworten gibt und dennoch es schafft, diese emotionale Klangcollage aus Musik und privaten Tonaufzeichnungen, die Aufbruchsstimmung und den Protestgeist der 60er weiterzutragen. Meine Zeit beginnt ja eigentlich erst 1972 und dennoch schaffte er es, mich emotional auf seine Zeitreise mitzunehmen. Musik leistet diese Erinnerungsarbeit genauso gut wie die Literatur. Einzelne Bilder tun sich da etwas schwerer, allerdings reicht bekanntlich ein kleiner Schlüsselreiz, die tief in unserem Gedächtnis vergrabenen Erinnerungen freizulegen. So wurde Marcel Proust von dem Geschmack in Tee getauchter Madeleines an seine Kindheit erinnert und dadurch auf die Suche nach der verlorenen Zeit geschickt. In meiner Reise werden dummerweise nur Bilder, Zeichnungen und allerlei fotografische Dinge – ein wilder Mix aus Kunst und privatem Zeug – zu sehen sein.
The title of my exhibition cites Neil Young’s 1972 LP Journey Through the Past. A look back that raises more questions than answers and yet manages to convey this emotional sound collage of music and private recordings, the spirit of optimism and protest of the 60s. It also managed to take me on an emotional journey through time, though my time doesn’t actually begin until 1972. Music does this memory work just as well as literature. Individual pictures are a little more difficult, but as we all know, a small key stimulus is enough to uncover the memories buried deep in our minds. Marcel Proust, for example, was reminded of his childhood by the taste of madeleines dipped in tea and was thus sent on a search for lost time.
Przy wsparciu | Mit freundlicher Unterstützung | supported by
