Przesunięte w czasie
Zeitversetzt
Shifted in Time
Artysta | Künstler |artist: Doris Titze (1953), Thomas Hellinger (1956)
miejsce | Ort | place: Słubicki Miejski Ośrodek Kultury SMOK, ul. 1 Maja 1, Słubice
Kompozycja Ronalda Stevensona Passacaglia na DSCH z 1960 r., jest hołdem dla 24 preludiów i fug Dymitra Szostakowicza z 1950 r., które z kolei nawiązują do Johanna Sebastiana Bacha. To obejmujące tak długi czas dzieło zostało nagrane przez Igora Levita. Doris Titze przekłada dźwięki na graficzno-rytmiczne linie, które zmieniają się z arkusza na arkusz, upodabniają się, oddalają, zagęszczają i ponownie rozdzielają. Podczas intensywnego czasu słuchania rysuje ona w ciągłym procesie obiema rękami subiektywne przestrzenie rezonansowe. Obecne linie opowiadają z opóźnieniem o nieobecności dźwięków. Thomas Hellinger natomiast analizuje strukturę i barwę rytmu złożonego z czterech powtarzających się dźwięków. Fragmenty obrazu, poprzez ukośną kompozycję i powtarzalność tworzą wizualny odpowiednik formy muzycznej rozwijającej się w czasie. Powstały w ten sposób ruch wzroku uświadamia nam proces czasowy naszej percepcji. W dialogu między rysunkiem i malarstwem powstają nowe relacje dźwiękowe i przesunięte w czasie przestrzenie pośrednie. Choć rysunek i obraz przyglądają się dziełu na DSCH na różne sposoby, oba zagęszczają się w trakcie intensywnych procesów interakcji formy i treści.
Ronald Stevensons Komposition Passacaglia on DSCH von 1960 ist eine Hommage an Dimitri Schostakovitschs 24 Präludien und Fugen von 1950, die wiederum Johann Sebastian Bach antworten. Eingespielt wurde das zeitlich weitgespannte Werk von Igor Levit. Doris Titze übersetzt die Klänge in grafisch-rhythmische Linien, die variierend von Blatt zu Blatt ziehen, sich ähneln, entfremden, verdichten und wieder lösen. In der intensiven Zeit des Hörens zeichnet sie in einem durchgängigen Prozess beidhändig subjektive Resonanzräume. Die präsenten Linien berichten zeitversetzt von einer Abwesenheit der Klänge. Thomas Hellinger analysiert Struktur und Klangfarbe desselben viertönigen Rhythmus’. Die Bildfragmente erzeugen in ihrer diagonalen Ausrichtung und Wiederholung eine visuelle Entsprechung zu der sich in der Zeit entwickelnden Form der Musik. Die dadurch entstehende Sehbewegung macht den zeitlichen Prozess unserer Wahrnehmung bewusst. Im Dialog von Zeichnung und Bild entstehen neue Klang-Beziehungen und zeitversetzte Zwischenräume. Zeichnung und Bild blicken unterschiedlich auf „On DSCH“, doch verdichten sich beide innerhalb intensiver Arbeitsprozesse im Zusammenspiel von Form und Inhalt.
Ronald Stevenson’s composition Passacaglia on DSCH from 1960 is a homage to Dimitri Shostakovich’s 24 Preludes and Fugues from 1950, which in turn hark back to Johann Sebastian Bach. The work, which spans a long period of time, was recorded by Igor Levit. Doris Titze translates the sounds into graphic-rhythmic lines that vary from page to page, recalling resemblances, distancing from one another, condensing and separating again. In the intensive time of listening, she draws subjective resonance spaces with both hands in a continuous process. The present lines report on the absence of sounds with a time lag. Thomas Hellinger analyses the structure and timbre of the same four-tone rhythm. In their diagonal alignment and repetition, the image fragments create a visual counterpart to the form of the music as it develops over time. The resulting visual movement makes us aware of the temporal process of our perception. In the dialogue between drawing and painting, new sound relationships and time-shifted interspaces emerge. Although both look at the work on DSCH in different ways, both get condensed during the intensive processes of interaction between form and content
Przy wsparciu | Mit freundlicher Unterstützung | supported by
