Asynchronous
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Wydział Sztuki Mediów | Akademie der Schönen Künste in Warschau, Fakultät für Medienkunst | Academy of Fine Arts in Warsaw, Faculty of Media Art
Kurator | curator: Piotr Kucia
artyści | Künstler:innen | artists: Anna Balewska (2004), Jakub Jeskie (2004), Wiktoria Koślacz (2003), Barbara Kurzac (2004), Nela Lewandowska (2004), Ita Litwiniec (1999), Karolina Łońska (1999), Jagoda Maciejewska (2004), Natalia Radzka (2005), Ams Sokołowska (2004), Kamila Szwemberg (1996), Karolina Wolska (2004)
miejsce | Ort | place: Kleist Forum, Platz der Einheit 1, Frankfurt (O)
Projekt Asynchronous eksploruje czas przez pryzmat sposobów na partycypację w nim. Dziś czas to władca ludzkiej egzystencji – życie jest skodyfikowane i policzalne, a nam coraz łatwiej popadać w rutynę. Nie ulegamy jednak paradygmatowi czasu jako kategorii opresji; czas poświęcony na sztukę sprawia, że pozostaje po nas namacalna opozycja wobec kategoryzujących struktur, co rozpatrujemy w trzyczęściowym projekcie wideo. Przepływające liczby i symbole przywodzą na myśl estetykę współczesnej metropolii, nawiązując do twórczości Jenny Holzer; ich cyfrowy szum istnieje jak gdyby poza czasem. Kolejną sieć znaczeń daje montaż prac z archiwów warszawskiego Wydziału Sztuki Mediów, zainspirowany wystawą podsumowującą jego 15-letnią działalność. Wtórne wykorzystanie archiwum stwarza całkowicie nowe narracje: przekształciliśmy cudzą twórczość, konstruując metahistorię kolektywnego doświadczenia studiowania na naszym macierzystym wydziale. Ostatnim elementem wiążącym pozostałe jest nagranie sekwencji cyklicznych gestów performatywnych wykonywanych przez uczestniczki projektu, odpowiadających choreografiom Piny Bausch i uwydatniających wrażenie nieskończoności rutyny.
Ams Sokołowska
Das Projekt Asynchronous erforscht die Zeit durch die Brille der Möglichkeiten, an ihr teilzuhaben. Heute ist die Zeit der Herrscher über die menschliche Existenz – das Leben ist kodifiziert und quantifizierbar, und es fällt uns immer leichter, in eine Routine zu verfallen. Wir erliegen jedoch nicht dem Paradigma der Zeit als unterdrückender Kategorie; die Zeit, die wir mit Kunst verbringen, hinterlässt einen spürbaren Widerstand gegen kategorisierende Strukturen, den wir in einem dreiteiligen Videoprojekt betrachten. Die fließenden Zahlen und Symbole erinnern an die Ästhetik der zeitgenössischen Metropole und spielen auf das Werk von Jenny Holzer an; ihr digitales Rauschen existiert wie außerhalb der Zeit. Ein weiteres Bedeutungsgeflecht wird durch eine Montage von Werken aus dem Archiv der Warschauer Abteilung für Medienkunst geschaffen, die durch eine Ausstellung inspiriert wurde, die deren 15-jährige Tätigkeit zusammenfasst. Die wiederholte Nutzung des Archivs schafft völlig neue Erzählungen: Wir haben ein fremdes Kunstwerk umgewandelt und so eine Metageschichte der kollektiven Erfahrung des Studiums an unserer Heimatfakultät konstruiert. Das letzte verbindende Element ist die Aufnahme einer Sequenz zyklischer performativer Gesten der Projektteilnehmerinnen, die auf Choreografien von Pina Bausch antworten und den Eindruck von unendlicher Routine unterstreichen.
Ams Sokołowska
The Asynchronous project explores time through the ways in which we participate in it. Today, time is the ruler of human existence — life is codified and quantifiable, and it is increasingly easy to fall into routine. However, we do not succumb to the paradigm of time as an oppressive category; time spent on art leaves us with a tangible opposition to categorising structures — as we conclude in the threepart video project. The flowing numbers and symbols bring to mind the aesthetics of the contemporary metropolis, at the same time alluding to the work of Jenny Holzer; their digital noise exists as if outside of time. Another network of meanings is provided by a montage of works from the archives of the Warsaw Faculty of Media, inspired by an exhibition summing up 15 years of its activity. The re-use of the archive creates entirely new narratives: we have transformed someone else’s work, constructing a meta-history of the collective experience of studying at our home faculty. The final element tying the others together is a recording of a sequence of cyclical performative gestures made by the project’s female participants, corresponding to Pina Bausch’s choreographies and highlighting the impression of the infinity of routine.
Ams Sokołowska
Przy wsparciu | Mit freundlicher Unterstützung | supported by
