Na wschodzie bez zmian
Im Osten nichts Neues
In the East, Nothing New
Artysta | Künstler | artist: Paweł Janczaruk (1964)
miejsce | Ort | place: Magistrale Kunsthalle, Karl-Marx-Str. 192, Frankfurt (O)
XXI w. to czas, w którym człowiek wciąż zabija człowieka – bez względu na postęp cywilizacyjny, bez względu na bolesne lekcje historii, które powinny były nauczyć nas, że przemoc nigdy nie prowadzi do trwałego pokoju. Żyjemy w epoce spektakularnych osiągnięć technologicznych, podboju kosmosu, sztucznej inteligencji i inżynierii genetycznej, a mimo to codziennie spadają bomby, wystrzeliwane są rakiety, giną cywile – dzieci, kobiety, starcy. Drony niosą śmierć i zniszczenie, sterowane z tysięcy kilometrów jak zimne narzędzia nowoczesnego terroru. To świat, w którym globalna komunikacja umożliwia natychmiastowy dostęp do informacji z każdego zakątka planety, ale jednocześnie zalewa nas fala dezinformacji, manipulacji, propagandy – nowoczesnej broni, która uderza nie w ciała, lecz w świadomość. Granice między prawdą a kłamstwem zacierają się nieustannie, a wojna toczy się już nie tylko na polach bitew, ale także w przestrzeni cyfrowej, w umysłach i sercach ludzi. To czas niepewności – głębokiej, paraliżującej. Czas, w którym jutro przestaje być obietnicą i staje się pytaniem. Czy nastanie? A jeśli tak – czy przyniesie nadzieję, czy kolejną falę przemocy, kolejny dzień ucieczki, kolejny miesiąc strachu, kolejny rok bezdomności i utraty?
Das 21. Jahrhundert ist eine Zeit, in der der Mensch immer noch Menschen tötet – ungeachtet des zivilisatorischen Fortschritts, ungeachtet der schmerzhaften Lektionen der Geschichte, die uns hätten lehren sollen, dass Gewalt niemals zu dauerhaftem Frieden führt. Wir leben in einem Zeitalter spektakulärer technologischer Errungenschaften, der Eroberung des Weltraums, der künstlichen Intelligenz und der Gentechnik, und doch fallen jeden Tag Bomben, werden Raketen abgefeuert, werden Zivilisten – Kinder, Frauen, alte Menschen – getötet. Drohnen bringen Tod und Zerstörung, gesteuert aus Tausenden von Kilometern Entfernung wie kalte Instrumente des modernen Terrors. Es ist eine Welt, in der die globale Kommunikation einen sofortigen Zugang zu Informationen aus jedem Winkel des Planeten ermöglicht, aber gleichzeitig werden wir von einer Welle der Desinformation, Manipulation und Propaganda überschwemmt – moderne Waffen, die nicht auf Körper, sondern auf das Bewusstsein zielen. Die Grenzen zwischen Wahrheit und Lüge verschwimmen ständig, und der Krieg wird nicht mehr nur auf den Schlachtfeldern ausgetragen, sondern auch im digitalen Raum, in den Köpfen und Herzen der Menschen. Es ist eine Zeit der Unsicherheit – einer tiefen, lähmenden Unsicherheit. Eine Zeit, in der das Morgen nicht mehr ein Versprechen ist, sondern eine Frage. Wird sie kommen? Und wenn ja – wird sie Hoffnung bringen oder eine weitere Welle der Gewalt, einen weiteren Tag der Flucht, einen weiteren Monat der Angst, ein weiteres Jahr der Obdachlosigkeit und des Verlustes?
The 21st century is a time when man still kills man — regardless of the progress of civilisation, regardless of the painful lessons of history that should have taught us that violence never leads to lasting peace. We live in an age of spectacular technological achievements, space conquest, AI and genetic engineering, and yet every day bombs fall, missiles are launched, civilians — children, women, old people — are killed. Drones, controlled from thousands of kilometres away like cold instruments of modern terror, bring death and destruction. It is a world in which global communication allows instant access to information from every corner of the planet, but at the same time we are flooden by a wave of disinformation, manipulation, propaganda — modern weapons that strike not at bodies, but at consciousness. The boundaries between truth and falsehood are constantly blurring, and the war is no longer being fought only on battlefields, but also in digital space, in people’s minds and hearts. It is a time of uncertainty — deep, paralysing uncertainty. A time when tomorrow ceases to be a promise and becomes a question. Will it come? And if so, will it bring hope or another wave of violence, another day of flight, another month of fear, another year of homelessness and loss?
Przy wsparciu | Mit freundlicher Unterstützung | supported by
