Autor: Anna Panek-Kusz (1975)

miejsce | Ort: Dolina Uradu | Tal bei Urad

Ulotność chwili, przemijanie, naprzemienne radości i smutki. Nie sposób trwać niewzruszonym. Trzeba iść naprzód, śmiać się, zdobywać, zwyciężać. Nawet gdy brakuje sił, przychodzi zwątpienie, świat się nie zatrzymuje, nie czeka.  Trwa, rozbłyskuje, ginie. Świat blasków i cieni, który nas porywa i wznosi, a potem gaśnie. Daje nadzieję i ją zabiera, by na nowo wabić, rozkoszować, nęcić. Świat zmysłów, odczuć, emocji – czymże byłby bez nas, bez naszych zmagań z rzeczywistością? Przejściowe stany, chwile refl eksji, rozkosz istnienia, radości, szczęścia. Przechodzimy na palcach, lekko stąpamy lub zanurzamy się po czubek głowy w chwilach, które przemijają lub trwają w zatrzymanych wspomnieniach, zarejestrowanych kadrach, rozbłyskach.

To cienie i blaski odczytane ze świata, zaobserwowane na twarzach, ujawnione na ulicy, murze, chodniku, malowane przez słońce, poruszane przez wiatr. Nieprzeniknione, chwilowe obrazy dla wyobraźni – do utrwalenia.

Die Flüchtigkeit des Moments, Vergänglichkeit, abwechselnde Freude und Trauer. Man kann nicht unerschütterlich bleiben. Man muss nach vorne gehen, lachen, erringen, gewinnen. Selbst wenn es an Kraft fehlt und Zweifel aufk ommen hält die Welt nicht an und wartet. Sie dauert an, leuchtet auf, geht unter. Die Welt der Schimmer und Schatten, welche uns mitreißt und erhebt und die danach erlischt. Sie gibt und nimmt Hoff nung, um erneut zu locken, zu erfreuen, zu ködern. Die Welt der Sinne, Empfi ndungen, Emotionen – was wäre sie ohne uns, ohne unser Ringen mit der Realität? Temporäre Zustände, Momente der Refl exion, Genuss am Dasein, Freude, Glück. Wir gehen auf Fingerspitzen, treten leicht auf oder tauchen bis zur Kopfspitze in Momente ein, die vorübergehen oder die andauern in festgehaltenen Erinnerungen, aufgezeichneten Bildausschnitten, Gedankenblitzen.

Es sind Schatten und Schimmer, abgelesen von der Welt, beobachtet auf Gesichtern, preisgegeben auf der Straße, auf Mauern, Gehwegen, gemalt von der Sonne, vom Wind verweht. Undurchdrungene Momentbilder für das Vorstellungsvermögen – zur Verewigung.